Miejska Biblioteka Publiczna w Braniewie

wersja cyfrowa dostępna na miejscu

Kolekcja zawiera dokumenty i fotografie dot. Wojciecha Iwulskiego.

Wojciech Iwulski urodził się 27 stycznia 1915 r. w Bełżcu (obecnie woj. lubelskie). Do szkoły podstawowej uczęszczał w Rawie Ruskiej (dawne woj. lwowskie). Edukację kontynuował w Gimnazjum Państwowym im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi, które ukończył w 1935 r. W 1936 r. ukończył kurs fotograficzny z uprawnieniami czeladnika. Przez dwa lata pracował w hurtowni papieru i materiałów piśmienniczych na stanowisku robotnika i zastępcy kierownika. Wiosną 1939 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej i trafił do stacjonującego we Lwowie 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich, gdzie służył w stopniu szeregowca. Służbę odbywał w 4 kompanii w II batalionie. W okresie służby zasadniczej został skierowany na przeszkolenie do pułkowej szkoły podoficerskiej, której nie ukończył, bo wybuchła wojna. W wyniku działań wojennych w roku 1939 został postrzelony w nogę. Nie mógł być przewieziony do szpitala i leczono go w punkcie sanitarnym jednostki. Stamtąd, po kapitulacji Warszawy, trafił do niewoli, gdzie leczono go w niemieckim szpitalu polowym. Przebywał tam do 30 października 1939 r., po czym zwolniono go do domu. W początkowym okresie okupacji pracował jako kelner w bufecie na stacji kolejowej w Bełżcu, gdzie zaczął współpracę z ruchem oporu, przekazując informacje o przejeżdżających transportach wojskowych, osobach współpracujących z okupantem oraz inne informacje cenne dla podziemia. W roku 1940 rozpoczął pracę w utworzonym przez siebie zakładzie fotograficznym w Bełżcu, a w 1941 r. został zaprzysiężony i przyjęty do oddziałów Armii Krajowej pod pseudonimem "Kazik". Nadal był informatorem i dostarczał kopie fotografii niemieckich żołnierzy, które wykonywał w swoim zakładzie. W październiku 1941 r. został aresztowany za współpracę z ruchem oporu, osadzono go w obozie koncentracyjnym w Bełżcu, a następnie przewieziono do placówki gestapo w Tomaszowie Lubelskim, gdzie był przesłuchiwany i torturowany. Dzięki przekupieniu szefa miejscowej placówki gestapo, został uwolniony w listopadzie 1941 r. W 1944 r. w wyniku bombardowania dworca kolejowego w Bełżcu, stracił  mieszkanie i zakład fotograficzny. W końcowym okresie wojny nie brał już udziału z uwagi na konieczność utrzymywania rodziny, żony, dwójki dzieci oraz matki. Po wyzwoleniu pracował w oddziale Państwowego Biura Repatriacyjnego w Bełżcu jako fotograf. W 1945 r., w wyniku masowych przesiedleń członków Armii Krajowej, trafił do Braniewa, gdzie niedługo po przyjeździe, w roku 1946, otworzył zakład fotograficzny. W Braniewie udzielał się społecznie  i politycznie. w 1946 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, z której został wydalony w 1948 r. z powodu ujawnienia przynależności do "byłej AK". Od stycznia 1948 r. był zawodnikiem drużyny piłkarskiej Międzyzakładowego Klubu Sportowego "Zatoka". W 1952 r. wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, w którym był sekretarzem prezydium Komitetu Powiatowego, a następnie przewodniczącym koła Stronnictwa Demokratycznego w Braniewie. Był wieloletnim radnym Powiatowej Rady Narodowej, członkiem Komisji Kultury i Oświaty oraz członkiem Frontu Jedności Narodu. Od 1965 r. był również członkiem Cechu Rzemiosł Różnych w Braniewie. Zakład fotograficzny prowadził do roku 1981, przekazując go synowi Jackowi. Zmarł 2 grudnia 1990 r.

Bełżec (woj. lubelskie) - 1939-1945 r.

Braniewo

polski

Creative Commons - Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne (CC-BY-NC)

40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich

Armia Krajowa (AK)

Cech Rzemiosł Różnych (Braniewo)

Fotografia

Front Jedności Narodu

II wojna światowa (1939-1945)

Międzyzakładowy Klub Sportowy "Zatoka" (Braniewo)"

Okupacja 1939-1945

Polska Partia Socjalistyczna

Powiatowa Rada Narodowa (Braniewo)

Ruch oporu

Stronnictwo Demokratyczne

Iwulski, Jacek

Iwulski, Wojciech

Wojciech Iwulski

ZESPÓŁ/ZBIÓR o nazwie Wojciech Iwulski

Ścieżka rekordu

Dane podstawowe

Zawartość rekordu – statystyki

Drzewo rekordu